Anne dışarısı umulmaz bir soğuk
Üstelik yağmur yağıyor
Gözlerim’den şimşekler çakıyor
Anne beni hiç sevmedin mi?
Kollarında ki, sıcaklığı özledim
Hiç bilmesem de, nasıl bir his olduğunu
Ben seni çok özledim Anne!
Ne garip değilmi?
Bilmediğin duyguları özlemek
Sabahları martı sesiyle uyanmak
Artık emeklemi-yorum Anne!
Minnacık ellerimle, goca yürekli adam oldum
Çalıştığım her işi, oyuncağım gibi sevdim
Sarıldım, sarıldım sana kocaman
Beni Hissettin mi ? Anne!
Şakağımın ta ortasında bir sızı var
Kirpiklerin kalbimi incitiyor
Ağlama Anne! Ağlama..
Biliyorum sende beni özledin!
Limanların ısırgan rengi söyledi
Hem iyiyim ben.
Bugün de martılar yemek getirdi
Sokak ta üşümüyorum artık
Anne! Biliyorum kucağında büyütmek isterdin
Anne! Sen üzülme..
Belki; belki, kavuşurum sana geri
Biliyormusun? Anne!
Hep seni arıyorum..
Ne zaman yağmur inse, bu şehre
Hepten islanıyorum ve kimsesizliğim belirtisiz kalıyor
Ben kışı daha çok seviyorum
Kimse ağladığımı farketmiyor Anne!
Sıradan bir insanım gibi..
Kimse bana garip bakmıyor.
Anne! Beni düşünme olurmu?
Sokakların lambalarıyla arkadaş oldum
Hem kediler de beni çok sevdi
Köpekler de, koruyor beni geceleri
Yıldızlar yorganım oluyor Anne!
Gök yüzüne sarılıp uyuyorum.
Ve seni çok Özledim Anne!
Hiç tanımasamda, bilmesemde, görmesemde.
Seni çok Özledim Anne!

Turgay PARLAKYILDIZ