Kimi sorumlu, kimi suçlu
Kime sorsam bu hayat uzun bir uçurumdu
Düşmek gibiydi yürümek
Her seferinde ölmek mi sevmek

Her gözlerine baktığımda ağırlaşırdı kalbim
Aldığım her nefesi sen güldükçe geri verebildim
Ben bir yağmur damlası sen suya aç toprak
Her seferinde senin için yağsam, her gün güneş ikimiz için doğsa

Kalbimin ne kilidi var nede anahtarı
Gözlerinin içine baktığımda yıkılmıştı o kapı
Şimdilerde yürüyorum öylesine toprak bir yolda
Belki bulurum, belki bulurum diyorum seni o yolun sonunda

Düştükçe daralıyor zaman
Bu kalp sevdikçe yaşlanıyor inan
Çıkamıyorum geçmişin kıskacından
Dünyayı durdura bilsem keşke, geriye kalsa bana baktığın ilk an

Göğsüm o kadar ağırlaşıyor ki, gözlerim doluyor
Seviyorum diyemedim ya ondan oluyor
Artık çok geç diyorum kendime
Fakat anlatamıyorum seven kalbime

Bir defada benim için gülsen
Bir seferde beraber yürüsek o toprak yolda
Elin elime değdiğinde bitse uçurum
Gözlerin gözlerimin içine baktığında diyebilsem ki seni seviyorum !