Sisam Adasının eteklerinde
Eylül bulutları geçiyor
Kanatları yağmur yüklü
Dalgalar suskun, yakamozlar hükmünde.

Sen miydin? sonbaharın renkli bahçelerinde
Bilinmez bir incelikle kenetlenmişti ellerimiz
Biri bendim, biri de sen
Her anımız deniz kokan bir Ege mavisiydi
Böyle güzelliklere hiç dalmışlığım yoktu.

Ne güzel bu duygularla sarhoş olmak
Şakaya gelmez, aşk bu, yalnızlıklarla ağlayan
Aklım karışıyor, deli bir tabanca gibiyim
Bak kıyıda balıkçı tekneleri, imbat aralığında
Söyle, bir Mecnun, kaç kere morarır Leyla’sından
Düşündükçe üşüyorum, yanık sesli türkülerle.

Beni hatırladıkça
Anılar Ansiklopedisine bak
Sonra, penceremizin perdelerini arala
Sor beni kumrulara, belki de gözgözeyiz.

Saçlarını bırak sonbahar rüzgârlarına
Üşüdükçe, gülümse, gülümse gülüm
Hep sınıfta kalma şu hayat dersinden
Mimozaların gölgesinde günahlarınla parçalan
Yan, kül ol, beni hatırladıkça.


Nuri Dağdelen
26/10/014