gidişinin arka kapağında hâlâ yazılıydı ismim
öyle dalga geçilmezdi ki hayatla
görüntünü çıkararak aradan
ıssızlığa koyvermek gelişini
ne zaman döneceği belli olmayan
ahir zaman yolcusunun
dümeninde tüy dökmek
göçe hazır olmayan kuş misali


nasıl görünsün isterdim ışığı görüntünün
o görüntü olmaktan çıkarıp gerçeğe bürüdüğüm
dursun isterdim adı yanında ismimin
hoş bir tebessümle çizilsin harfler insanlaşarak
insin parmağının ucundan
yazılırken kaybolacak sulara
kalsın içimin içinde
elvedasız sevdamız


bir resme aynı anda kopyalandığımız
fotoğrafa yansımayan birleşen ellerde
kör bir hayatmış eteğimizden tutuşan
yakınlarımızın toprak attğı yangın
sönsün diye düşlerimiz
hiç tutuşmamacasına


gittin güz yağmurlarına iş düştü
kuru pınarlarını doldurdu gözlerimin
deli deli arkamdan koştum
oysa önde giden sevgimdi
hâlâ elinden düşmemiş oyuncağı
çocuk kalbiyle tertemiz


yarama tuz basmadım ölmedim yaşamadım
gittin!..







28. 10. 2014 Nazik Gülünay