Hüzün sevginin en derin anlamını insana yükleyen duygu.
Konuş...
Bu son veda...






Elveda uğruna Kafdağı’nı ve ardında günahlarımı her gece koynuna taşıyan anka ! Elveda ... O ! Gözlerinde sonsuz bir iç. Bir feryadı boynuma, biten bir aşkı son sigarama tütün saran! Ve o son duman ! İçimde sonsuza kadar zindan.Oysa sen bana Mecnun’dan kalma.



Elveda...Cümle ! İçine sığdıramadığım aşkı ve utangaçlığım. Her söz bitişinde; duygum ! Brütüs misali...Kapıda bir kaç fedai, yavaş ve lütfen ! Usul usul...Veletin evinden kaçış saati...



Elveda buğu sese...Sesin sahibini taşıyan adımlar, aşikar.Bu son, kaçıncı kez? Ardını saymadan,ayak izlerime değmeden gelen aklım . Duygularım ! Varsın ağlasın.Gelmesin ! Bir gece, Binbir Gece masalına inansın. Ben mutsuz ve umutsuz, ya sen ? Duygu(m) veda bu ! Oysa düş, senin masalında.Gerçek ! Avuçlarını dolduran yaşlarım ve senin gözlerinde kalan çığlığım..Beni istila eden; savaş meydanlarında defalarca yenen,yine sen yine sen.Seni benden çalan sözler,herkesin eber ettiği suçlu şiirler.Bende mahrem kalanlar,sende azat(mış) !



Elveda şiir ! Meydan öyle bir an’ ki,üzerinde sadece ruhu,çırılçıplak ! Etrafını saran kafiyesiz bir yığın yılan.Üstte gök-kubbe,çıplak neyi varsa elleriyle örtüyor;yılan ısırmasın diye.Tan vakti ,şiir çıplak yıkansın ;içimden yağan yağmur, suçlu kim varsa onu kana bulasın...



Bir veda da kendime ! Bedenimi yırtıyorum yavaş yavaş ki ;ruhum kurtulsun.Kalbim ağır bir sonbaharda kalmış.Dökülen yaprakların altında,aşk son mektubunu hazırlıyormuş.Kış o kadar soğuk ve acımasız ki, ölüm uykusunu sessizce mürekkepsiz yazıyormuş.



Bu son veda herkese ! Veda son olunca; söz hemen dilimi yaktı.Aklım dilimi her köşebaşında, bir duyguya sattı.İnsan kendini aldatınca,dizlerim yere,yüzü semaya dayandı.Avuçlarımı havaya kaldırınca; Tanrım ! Ruhum o kadar yoruldu ki ,bütün delillerim EdebiyatDefteri’nde saklı.Giz ben’i gıdıkladıkça sır ,daima özgürlük için dilin peşinde olacakmış. Ya kulaklar sağır kalacak,ya da akıl savaş meydanına inmeden kula değil;sadece tanrıya el-divan olacak !



Bazen bir veda daha çok merhaba,daha çok insana özlem duymak içindir...Bütün insanları sevdiğim için, hepsine bir vedadır bu aslında...


Güzel şiir için Kutlarım sizi

Saygılar, Sevgiler

Hani bir hızlı koşu bir hızlı manevra ve hızı kesilmeyen nefes.. Bunca hârr yaşanır aslında hüzün de. Çoğu zaman konuk sayılırız çoğu zaman sâhip. Uzun ömür için sâhip olduğunu düşünürüm gönlün, türlü türlü hissi ağırlar vakitli vakitsiz.. Hani yaşadığım her şeyi bilerek ve isteyerek der gibi olabildiğine cesur..



Yoksa öyle değil mi.. Sonrasını bilmem, yoksası zûlm..


Hızdan söze başlanır mı deyip düşündüm bir an fakat aklıma bir hışımda yazılmış mısrâlar gelince, pek durmadım üstünde. Yine de devşirme ve devrilme neticesi deyip bakıyorum. Yâhut olabildiği gibi, ihtimâl üzeri yazarken ki kısa kasvet..


Yabancı değildi "ağlamak makâmı" ancak, çoğu zaman dediğimiz gibi.. Mevsimler farklıdır dâima. Çok renk bulaşmadıkça. Revnak çağrışımları hep hoştu..


Okurken ilk dizeden itibâren, sonrasındaki dizeyi merâk ettim. Sonuna kadar. Çoğu çalışmada bunu başarmak güçtür, okurun başarısı değildir aslâ. Kalemin..


"çıkıp gelmiyor ümit bir nefes arası
göğün en yüksek katıına çıkıyor mut
ağlıyor aşk us demiyor yâre,gel
kara bir bayrak dalgalanıyor vuslat yerinde
mezarı kazılıyor bu günün
hâlâ nefesi bitmiyor hüzzamın
az önce kapatmıştım
hüzün düğmesini radyonun.."


Burada bırakıp teşekkür ederek gitmeli..



Paylaşım ve emek için, teşekkürler..

Sevgiyle.