Habib-i Acemi ks.,çok zengindiler önce,
Tefecilik yapardı,para verir ücretle,
Tam yemek yerken evde,geldi bir fakir ona,
İstediler- Ya Habib,yok mu bize sadaka?




Kapattı yüzüne o,birden açık kapıyı,
Vermediler sadaka,ekşitti suratını,
Fakir mahzun mükedder,ayrılmıştı oradan,
Döndü geldi evine,şaşırdılar orda bir an!




Sofrasındaki taamlar,dönmüş kızıl kanlara,
Dehşete düştü Habib,artık duramaz orda,
Cuma günü günlerden,Vardı Hasan Basri’ye,
Rast gelmişti yollarda,koşuşan çocuklara.




Görmezler mi Habibi,çağrıştılar çocuklar,
Kaçın kaçın çocuklar,Tefeci geçer yoldan,
Ayağından kalkan toz,gelmesin üstümüze,
Ona erişen günahtan,bedbaht oluruz bizde.




Çocukların sözleri,geldi çok ağır hemde,
Vardılar hemen ordan,girdi birden meclise,
Tevbe ettiler orda,Hasan Basri sedirde,
Kabul etti Sultanım,oldu Habib talebe.




Ayrılıp dönüyor ordan,kaçtı borçlu olanlar,
Dedi-Kaçmayın benden,benim kaçacak olan,
Bağışladım paramı,helal olsun sizlere,
Ben artık tevbe ettim,düşmem artık faize.




Geçiyordu yanından,kaçıştılar çocuklar,
Kaçın kaçın çocuklar,Habib geçiyor yoldan,
Tevbekar olmuş Habib,bizden toz bulaşmasın,
Yakar bizi tevbesi,kaçın bizi yakmasın.




Duyunca Habib Acem,duygulandı hemence,
Yüreği sızladı da,yalvardılar orada,
Ya Rabbi! Sana olsun ,sonsuz hamdü sena,
Çıkardın ordan beni,ulaştım doğru yola.




Tevbeyi verdin bana,çıktım bozuk yollardan,
Tefecilik günahtır,beni kurtardın ondan,
Yapacağım yardımı,bundan sonra fakire,
Dua ederim Hakka,herkes etmeli tevbe.

22.10.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN