Hz.Adem babamız ezelde,
Hz.Havva insanlığa anne,
Bir kız,bir oğlan geldi dünyaya,
Ulaştı sayıları kırka.




Kardeş,kardeşiyle evlendi,
Nikahladı önce geleni,
Kabil istedi kendi eşini,
Habile çıkan kardeşini.




Kabil dinlemedi sözleri,
Hz.Adem kurban kesin dedi,
Bir ateş gelip onu yerdi,
Kim haklı ortaya çıkardı.




Habil’in kini,yedi ateş,
Kabil’inki oldu bir leş,
Kabil kızdı sanki bir ateş,
Onlar artık değildi kardeş.




Kabil taşla vurdu Habil’e,
Habil henüz yirmi yaşında,
Kabil dondu birden şaşırdı,
Habil’in cesedi ortada kaldı,




İki karga bir kavga etti,
Toprağı eşip onu defnetti,
Kabil aynısını yaptı,
Toprağa Habili kapattı.




Hz.Adem çok kızdı Kabile,
Oldu mu yaptığın dedi ona,
Kabil Yemen’e gitti sürgüne,
Şeytan yoldaştı kendisine.




Ateşe taptı da ondan yedi,
Tapsan seninkini de yerdi,
Bir ateşgede yap buraya,
İnsanlar saygı duyar sana.




Kabil’i öldürdü torunu,
Bir taşla kafasına vurdu,
Nuh Tufanında çoğu öldü,
Tükendi kalmadı soyu.

01.04.2013//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN