Yalnızlık dedim de..
Seviyorum ben yalnızlığı
Mesela istediğim gibi şekillendiriyorum
Farklı karakterleri en olmadık düşlerle süslüyorum
Sonra birden kalabalık oluyorum
Ve tüm kalabalıklar yavaş yavaş kayboluyor
Mesela önüne bir tas su, bir yudum çorba koyanın olmaz
Bazen kimsesiz olursun
Bazen susarak özlersin
Susarsın, susarsın ve ağlarsın
İşitilmekten korkmazsın
Her defasında yine’de yalnızsın
Yani kendinle kalıyorsun işte
Kendinle yaşıyorsun
Kendini soruyorsun
Ve birden kayboluyorsun
Şehrin kalabalığı bile üstüne gelir
Ufacık bir sinek vızırtısın’dan rahatsız olursun
Duvarlarlarla muhabbete dalarsın
Kapılar yoldaşın olmak ister
Pencereler ise sırdaşın
Saksında ki, çiçekler bile daha canlı durur
Çünkü Gözlerin hergün onları ıslatır
Yüreğin yalnızlığa alışır belki, ama..
Yalnızlık sana alışırmı bilemem

Turgay Parlakyıldız