Ey çınar!
Ululuğun asırları yutuşundan
Ve serinliğin aşka aşinalığından olsa gerek
Anımsar mısın?
Gölgene bırakılan iki damlaydık biz
Dağdan kopup gelen

İkindi vakti
Uzakları delen tarifsiz kalabalık
Sesimiz dolaşıyordu
Mahmur ela, yorgun kahve tarlasında
O en tutkulu şarkı çıkarken yola
Şahitlik eden sen

Dolu ellerin boşluğuna bırakmışken kendimizi
Yontarak huzursuzluğumuzdan
Köy kadınlarının ilmek çabasına ilişiyordu gözlerimiz
Ömür denilen bundan öte ne ki?
Düğümlenen boğazdan, parmak uçlarına uzayan serüven

Hatırla..!
Unutursam ben

Bir gün yine gelirim
Olup biteni
Kalanı, gideni
Düşümden artanı, döşümden taşanı
Yaşlı kollarına yaslar ağlarım
Kim bilir belli mi olur belki de tam tersi
İçli içli güleriz
Sen ben ve o
Dilimizi ısıran acı çayla

Devrim Tülay
03.Eylül.2014
/Kültür Ajanda Dergisi-Ekim Sayısı/