Sabahların koynunda bebek ellerin,
Ilık nefesiyle gülümseyişlerine hayran,
Anne kokusuyla sarar parmak uçlarını,
Usuldan öperim incinme diye…

Bakışlarındaki ışıltının şeffaflığı,
Donuk matemini siler hüznümün,
Gözbebeklerinde ısınır yüreğim,
İzlerim de gül yüzünün narinliğini
Ellerini öperim incinme diye…

Meraklı bakışlarında koca kızımı görürüm,
Gitmenden ürker yarınlar,
Hep böyle kal isterim, bebek bebek kok,
Usuldan sokulurken koynuma,
Düşler kurarım senden bihaber,
Bencilliğime gücenme diye…

Düşlerinden korkuları çalarım,
Yarınlarından tuzakları, elimde olsa.
Umutlar serperim yüreğine,
Engelleri kaldırırım yollarından,
Hazlar döşerim en sınırsızından önüne,
Hayatla boğuşurum aralıksız,
Ömründe bir kere incinme diye…

Gülen gözlerinde ben var mıyım?
Sende bu denli sever misin beni?
Sensizliğe gücüm yok,
Hiç bırakma beni desem,
Ezer geçer misin yine de?
Melek yüzlü kızımsın,
Hep kalır mısın öyle?
Desem…
Diyemem işte,
Güvenmem sanıp da gücenme diye…