Kasırgalarda kavruldu iki yürek,
Kaçmaktan öteydi duyguları,
Hislerinde yarımlıklarla
Savruldular ayazın orta yerine…

Biri şaşkındı biri yorgun…
Neler düşlemişlerdi oysa,

Çığlıklarına gem vurulmuştu çocukluklarının.
Akşam esintilerinde nöbet tuttular hep.
Tavan aralarında okudular eski mecmuaları.
Hayaller kurdular güzel kızlarla süslü.
Nerden bileceklerdi...

Yenilmek değildi belki,
Zaman sollamıştı hayallerini,
Epey gerilerdeydi artık umutlar,
Ve hep bastırılmış duygularla
En mahrem düşlerde kalmıştı güzel kızlar…

Soğuğu hissettiler ilkin,
Mülteci kampının yoğun ter kokusunda.
Ellerinde baba ocağından kalma üç beş çorap
İki kazak, bir hırka.
Ana kokusu kadar uzaktı,
Beyaz çarşaflar da, yatak da…

Gürültüyle hissettiler fırtınayı,
Helalleştiler sessizce,
Duysa çıldırır mıydı anası?
Bakışları kenetlendi birbirlerine
Dillerinde belirsiz birkaç söz ve gözlerinde ölüm kaygısı…
Alabora olan gemiden imkânsızken çıkmak,
Karaya vurdu birinin, kahverengi hırkası…