her şiir

bu şehre

bir nehir gibi

akıyordu.

ve ben umutlarımı kurşunlayan yalnızlıklara

kuru sıkı sevdalarla karşılık veriyorum

üstelik düşleyemiyorum

-di’li geçmiş zamanlarda yaşıyorum hep

yaşadıkça

-de’li geçmiş zaman oluyorum.

en büyük yumruğumu attım sanıyorum bazen hayata

o,silah çekiyor

yenilenmeye vakit bulamadan

yeniliyorum

yeniliyor

yeniliyordum

-de’liriyorum



susuyorum bir müddet sonra

bir müddet kahkaha hiç sebepsiz

göz yaşlarımı gizliyorum dudaklarımın arasına

göz yaşlarımı konuşuyorum

ama anlatamıyorum.



hiç söylenmemiş kelimelerim var benim mesela

yarım kalmış cümlelerim

gözlerim hep uzak bir şehirde

uzak şehirlere şiirler yazıyorum

boğuluyor

boğuluyorum.



binlerce ben öldürüyorum içimde her gün

binlerce ben idamlara gebe

siyah beyaz bir yaşama uzatıyorum ellerimi

-diğer renkler çoktan sürgün-

beyazımı kaybediyorum.



her şiir

bu şehre

bir nehir gibi

akıyordu

ve ben korkularımı büyüten kaybolmuşluklara

hep yeni bulunamamışlıklar ekliyorum

ekledikçe

eksiliyorum

yitiyorum

yittim

bittim…