Neden diyorum kendime
bu birbiriyle alakasız gibi duran yaşamlar
fotoğraflar
sefilliğin mutlu duran selfisi
ingilizce karakterlere kapı açan 
huzur evi gibiyim bu gece
akıllı bir sancısız sensizlik belki de
tüm bu sessizlik .
hayat hikayesinin obez olduğunu 
bir vatanseverin bile anlayabileceği o malum dille sana bizi anlatmak 
benim için Afrika’da misyonerlik yapmak kadar kutsal bir vazifeyken
olmamak, yani inançsız bir inanma yanılgısıyla
ama tüm kalbim ile
ama tüm kalbim bir önemsiz beden sebebiyken
olmamak ve o ağaçtan yine de düşmek bu gece
tùm bu sessizlik 
tüm bu ruh ve yaradılışı ağzımın içinin
iltahaplı da olsa kelimelerimizin topraklarında
birçok beyaz 
birçok siyah birçok insan ve birçok son gibi birbirine benzer o son öpüş 
hiç yaşamamışlık tut ki cennet
ve birçoklarının cehennemi ,nefreti gibi çaresizce yaşamak
o uçsuz bucaksız şu an
o bir saniye içinde
hep içinde bir dışlanmışlıkla yürümek
felçli bir farkındalık hissettiğimde
gözyaşı kasım olman gibi
o derece de ateş
ve şimdi ki tüm geçmiş zamanlı hastalıkların geçmişliği
hissetmediğim 
yazmaya alerjisi olan şu an
olmamak en iyisi
sen daha iyisin
ve bunun bir önemi yok gibi
ama ben yokum işte 
ve kafiyesi olsun istediğim o yatak
kuş tüyü balkona terfi etmişliğim
ayaklarım ise hala çıplak
şu an sadece şu an bir vatan
şu an sadece şu an sadece bir çıplak
ikisi yok yaşamanın...


















.