Karanlık sokağın bir köşesinde sokak lambaları yanıyor
Sessiz bir şarkı çalıyor karanlığın bir köşesinde
Birileri sessizce susuyor sonrasında konuşacaklarından korkarak
Ve bir başkası odanın köşesinde sessizce oturuyor.
Herkes sessizliği yaşıyor içinde o anlatılmaz olanı
Nedensiz hissettiğimiz göğüsteki o sıkışma
Belki bu vicdan azabıdır böyle zamansız ortaya çıkan
Zamansız bir veda gibi, zamansız bir ölüm gibi

Kaçacak bir yer yok gidecek bir yer yok yapacak bir şey yok
Sadece sessizliğe bürünerek beklemek midir bunun ilacı
Ellerim titriyor sanki bir ruhu, bedeninden ayırmanın korkusu
Sanki ruhun konuşması ve bedenin onu sessizce dinlemesi
Korku, öyleyse bu neyin korkusu böyle zamansız bir zamanda
Neyden korkuyor insan, bu vakit ah bu vakit
İstemsizce söylenen o sözler, düşünmeden söylenen o sözler
Akıl kendi içtimasında sanki, kalp kendi karanlığında
Susmak gerekiyor bazen, herkesten uzaklaşmak
Ve uyumak, saatlerce, günlerce …
Çünkü…
Kaçacak bir yer yok..
Huzur veren hiçbir şey yok …
İyi hissettirecek hiçbir şey yok…




(Not: Starless night adlı şarkıyı dinlerken aklıma düşen bir kaç dize... )