Güzel okunası harika bir şiir kutlarım...

Hayat Ağacım

Ey ruhumun içinde filizlenen kadın
Neden yağmuru, suyu değilde
Gözyaşlarımla ıslanmış toprakta yeşerirsin
Sen hangi mevsimimin yeşilisin
Hangi tutunuşumun umudu
Hangi yolumun sonusun
Sen kimlerlerin uğrunda koştuğu sonsun
Ve herşeye rağmen bir umutla bekliyorum, olsun


Nedir bu karanlık köşemde yanan mum
Tüm karanlığımı ışıtan o alev
Sen içimde o kıvılcımı yaktın ya olsun
Çocukken ateşe bile dokunamazken
Meğer şimdi alevler içinde, içimde bir ateşle yanıyormuşum
Ve belkide bu yüzden artık hiç bir şey hissetmiyorum
Ne acıyı, sevinci, hüznü ne de heyacanı
Ben zaten uyuşmuşum


Beni kara topraklarıma gömseler
Ağacımın altına iki metre bir çukur açsalar
İşte beni oraya , bir yere gömseler
Ve işten ordan görsem yeşili , maviyi, sarıyı, kahverengiyi
Beni köklerlerin sarsa, çürüsem de çürüsem
Yine toprak olup tekrar sana dönsem

Muhakkak ki ölüm var herkez ölecek ve çürüyüp toprak olacak bu insanın bedeni fakat ruhlar ölmez ebedi kalırlar, sevgi ise unutulmaz iz bırakır güzellikleriyle şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.