Kimin Ölümü Doğumdur Diğerine
.
Güneş yakar,
ay aydınlatır,acı ağlatırmış,
gurbet sılayı özletir,
gidenler düşünce sere,
gözden yaş değil,ahh damlarmış...
Buz donar oysa,su akar...
yüreğe düşerse ataş yakarmış.
.
Ham olgunlaşır,çiğ pişermiş,
tohum buluşunca toprakla yeşermiş,
su yürüyünce çeliğin kalbine,
gizlenir gözlerinde muştular sanatın sahibine...
.
Vuslat güldürür,hasret öldürür adamı,
nem yerle bir edermiş koskoca damı,
yıllardır miras gibi taşıdığın gamı,
yokla hele hala orda mı?
.
Bir bilseler ;
’’hangi güzel göz toprak olup yere akmadı’’
hangi yürek sahibi bir yüreği yakmadı,
öyle bir dert ki kim kafaya takmadı,
kim yatıpta asırlık bir uykudan kalkmadı,
aynanın karşısında kendi suretine bakmadı,
gülerken kendi, ağlayan aksinden korkmadı...
.
Başa gelin çekilir elden ne gelir,
aydınlıkta karanlıkta kendi yaratılışını yaşatır.
Biri doğarken diğerinin selası verilir,
durduğu yerden hayatı sonlananın,öbürü başlatır...


Yunus Ça