I
benim için en iyisi gözlerimi kapatmak
yetmez miydi kaderimi yazmaya?

umudun ucuna
ince bir iplik gibi uzanıyorum şimdi
yeni bir ruhla bilinmedik güçlerin
kendi kendimi yarattığım düşlerin
son ucundayım

zaman mı durdu birden
ya da gizlice bir melek mi geçti?

keşke....





II

ne bir gül goncası
ne bir kök sürgünü

ölümsüz bir sırdır
bana fısıldanan
tenim bir köz
suskunluğumda saklı tüm sesler

Melûn bir gökgürültüsü kaplar varlığımı
bilinmedik bir türkünün doğmasını beklerim
ve bastırmak için yüreğimdeki özlemi
kale yaptım kendi özümden
ama hiç korkmuş değilim ölümden





III

oysa

kazıp çıkarmalı
çalıların arasından gerçekleri
ölümsüzleri
sözcüklerine incecik delikler açıp
gelinciklerle süslemeli

rüzgâr gülünü bile şaşırtan
taç yaprağının kimsesiz bekleyişi gibi
kuru sessizlik çöktü
göçüp giden umutlara

şimdi ağır ağır dolaştırıyorum bakışlarımı
alışveriş bitiyor ve satın alınıyor insanlık



...