Yokluğuna âşinâ
Sancılı yüreğimin
Kalem ve kelâmla
Yüzleşme vakti

Yazamadığım
Onca gerçek hikâyeler dururken zulamda
Kalem
Aklına geleni yazdı
Bir kez bile
Dile getirmedi içimden geçenleri
Düş kurguladığımda bile
Karanlık yüzünü gösterdi

Kaç kez tartıştık bu konuyu
Nedir bu arabesk hallerin
Bu karamsarlık nedir diye sordum
Yanıt bile vermedi
Bildiğini okudu kibirli halleriyle

Bu gece
Kaçış yok
Kırmak pahasına da olsa
Hesaplaşacağız birbirimizle

Kendi başına iş yapmayacaksın
Ağıt yazmayacaksın bundan böyle
Umutsuzluk yok artık dedim

Kaydı gitti parmaklarımın arasından
Ağzımın kenarına çarpmak ister gibi
Dikildi karşıma


Daha önce
Kar yangınını körükleyen sen değil miydin der gibi
Muhabbeti kesti aniden

Firâr etti zamansız
Hızla yuvarlanıp düştü masadan
Ayak parmağımdan aldı intikamını
Hızlı davrandı bu kez

Tenha yerde yakaladı yüreğimi
Maviyi vurdu gözlerimden

Ağır oldu bu ceza

Yeter bu kadar naz
İnce belli bardakta unutulmuş
Çay gibi
Çekilmiyor soğukluğun


Gittiğinden beri
Isınmıyor ellerim
Kelâmlar kördüğüm
Suskunluğunda
Dilsiz şimdi anılar

Anladım
Fermân sendeymiş

Kalem
Yazmayınca dertleri
Gurbette
Geçmek bilmiyormuş geceler



Deniz Derya Giritli