Hayat sen ne biçim bir şeysin söyle?
anlat hele bir bir, otur karşıma şöyle,
iyileri ağlatıpta kötüleri güldürmek böyle,
hangi kitaptan,nasıl bir cümle.
.
Diz çöktürüp dünyanın namertlerine,
hasret kaldık, gözümüz yolda mertlerine,
o kadar iç geçirdikki türlü türlü nimetlerine,
hep bize mi, yetmedi mi dayandığımız külfetlerine.
.
Varında yokunda senin olsun al başına çal,
istersen ağlat,en acıklı havanı bize çal,
hergün başkasın,yalanın dolanınla açıyorsun fal,
ağzımızı açsak,hevesimiz kursağımızda,ediyorsun lal,
.
Az gülsek neşelensek hüznüne boğuyorsun,
ellere hep aydınlık,gecenin karasında doğuyorsun,
elimizi atsak ataşına,bir anda soğuyorsun,
en kuytuna saklansak,orda bile bulup kovuyorsun.
.
’Ben yoruldum hayat’yeter artık kaldıramıyorum.
’doluya koyuyorum,boşa koyuyorum’ aldıramıyorum.
önümde akıyorda ab-ı hayat tasımı dolduramıyorum.
geçip gidiyor mutluluk yüreğimi daldıramıyorum,
kalbimden geçen o nağmeyi dilime çaldıramıyorum,
’Ben yoruldum hayaat’yeter artık kaldıramıyorum,
yeter artık kaldırmayorum,
yeter artık,
kaldıramıyorum...
...

Yunus Ça./