Öyle zor ki sensizlik nefes almak ar gelir
Canım kendinden bezgin yorgunluk dizi aştı
İçimde kargaşa çok şeytan diyor ki delir
Aklım başımda değil buna gönül de şaştı
Ne zaman geleceksin kelimeler üşüyor
Ayrılık damla damla kaderime düşüyor.



Hiç bir şeyin tadı yok ne yesem ağzımda pas
Hıçkırıklar kapıda adını andığımda
Gözlerim nemli nemli tütüyor onlara has
Özlem duygum kabarır aşkınla yandığımda
Soğutma çabasıyla kendimle konuşurum
Fayda etmez konuşmak aleve dönüşürüm.



Yanık kokusu sarar günlümün kıyısını
Merhem sürmek faydasız busendir yalnız çare
Kimin gücü yeter ki bozsun aşk büyüsünü
Yıllardır gönül kapım bu yüzden yara bere
Bir dokun bin ah işit derler ya benim için
Kaynayan bir volkanım yanarım için için



Sür de gel gönül atın yetiştirsin tez bana
Hasta olan duygular yatak yorgan yatıyor
Sol yanım beklemekte hazırladım bak sana
Soğuk rüzgarlar vurup sol/uma dert katıyor
Adın ansam yetiyor titrerim mücrim gibi
Düştüğüm yer bellidir kuyuların en dibi.



Ayvazım DENİZ