biraz yorgunluk, biraz değişmeyen bir şeyler
gözümüze gözümüze gelen sinek gibi sorunlar
kimsenin bakışında acı, hüzün okumamak istemem
sonra düşlemem kocaman bir sofrada dünya insanının yemek yemesini
buyrun yiyin için sevgiden
kırılıp atılsın kalbinizdeki vazodan
kin tohumları


daha çok insan yaşamazsa bayramı
daha mı mutlu olacaksınız?
ilk katilin korkusu yitti mi göğsünüzden
alıştınız mı yoksa, kan bulaşık ellere
saklanmanız geçti mi kendinizden
uzak uzak dağların ardına
tedirginliğiniz öldürmüyor sizi
bayağı benimsediniz
insanı yok sayan kimliği


yarın bayram demek istiyorum
insan öldürmeye adım adım yaklaşan postallara
kazdığınız mezarınız içinde ölüsünüz
kabul olmadan öldü tövbeleriniz
zaten tövbe de etmediniz
küldünüz kül olmadan önce de


katil değilsiniz de neden kapatırsınız yüzünüzü
ey emir eri insanlar! karınca yuvasını bozanlar
onmazsınız bir millet olmamaktan ötürü
sizin diliniz değil islâm
ne türk, ne arap, ne de herhangi bir ulus
dağıtacak sizi toplayan’lar
bunu istiyor,yeni dünya düzen(i)sizliği!


hazırlanılıyor
yarın bayram
olsa keşke
kurulsa sofrası kardeşliğin
öyle istiyor düş kurmayı seven insan’lığım!








02. 10. 2014 / Nazik Gülünay