canı isterse güneş girer
en küçük bir kovuktan bile içeri
gözlerimiz kamaşır sevinçten
bayramda cebi şeker dolu çocuklar gibi
kanatlanasımız gelir masmavi gökyüzüne


canı istemezse duyulur silâh sesleri
bayram seyran tanımaz
köpek bile vurulsa üzülürüz
kan izleri geçer sınırımızdan
en dip köşede acı içindedir barış
attığımız ok,sırtımızdan vurur
savunmada kalırız kendimizi


yine ekim
ektiğimizi biçeriz
her ne ise sap, saman
ekim yaparız yeniden
uzaklaşmadan son kuşlar
yeniden döneriz kendi çevremizde
yeni kanatlar eklemek isteriz
vurulan kanatlarımızın yerine
güneş ölgün sarı ışıklarını gönderir
son kez bir umut bırakır
ayağımızın altında çiğnediğimiz
suretsiz gölgemize


güneş hazırlanırken evine girmeye
bütün duamız insan gölgelerinin
bulması bu son kızıl ışıkta
insanı, kaybolan insanlığı.
yayılmakla toprağa
sınırını genişletmekle
insan olmaz ki insan!


beni duydun mu güneş?!







04 . 10. 2014 / Nazik Gülünay





Bütün arkadaşlarımın kurban bayramını kutluyor,
hayırlar getirmesini diliyorum..