1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1084
Okunma
Yaslanmış penceresine tılsımını okuyor
Ölümü beklediğimi söylemedim henüz
İşte! Yağmurun beklediği otobüs de geliyor
-beni de fazla bekletmezler gibi geliyor-
Yağmurlara karışacağımı söylemedim henüz.
Bir veda gibi genç kızın alnındayım
Gecenin ışıkları bana çalışıyor
Gizliyorum yolumu, hoşça kalın
Kadınlar yalnızlığa çabuk alışıyor…
Oysa ben saat gibi kuruluyorum hüzne
Biraz konuşsam buğulanıyorum
Göğsüm çatlayarak açılıyor yalınlığa
Çıkıp yürüsem iskelede, yoruluyorum…
Zaman elleriyle yoğuruyor hamurumu
Caddelerde yürüyen bir ceset oluyorum
Eylül akşamlarında geliyorum dünyaya
Bir kitaba başlasam ortasında ölüyorum.
İstanbul 7,9,14
Cevap Yaz