eylül gibi özleniyorsun
nerede eski hikayelerin
saklı bilge sözlerin
ağzında ıslanıyor ayrılık
duvarları adres soran öfkelerin
kalacağın bir yer söyle
hangi türküden geçiyorsun sen


kederlerin
hangi gökyüzünden
hangi tren garından
hangi istasyonlardan
alınmış sisler ortasında
yüreğin avucunda hınzır çocuk
hızlıca geçer küskün şehirler
yaşamadığım yerlerde misin
bundan mı yoksun sen


eylül gibi gidiyorsun
bunu sana ben öğrettim
ne iz ne adres bırakılır
bir ayin gibi içten
ellerin-yüzün kutsallaşır
cepleri hasretle dolar
gittikçe ağırlaşır yükü insanın
gidene mutluluk satılmaz
bundan mı gülmüyorsun sen


hüznün
hangi renkten
hangi mavilikten
hangi ölümlerden beri
nasıl büyüttün tek yürek
görsem ellerine uzanacağım
oysa satılmış insan ağızları
nasıl da gülüyor yaratılmışlar
sahte bir sabaha uyanmışlar
bundan mı ölüyorsun sen


9,6,14 Çanakkale