uykusuz geçen bir gecenin sabahında
hasret rüzgarları getirsin seni bana
kokun hala odamın duvarlarında
yokluğuna alışmaya çalışıyorum zor da olsa
beraber geçirdiğimiz günleri hatırlıyorum
doluyor gözlerim öylece kalıyorum
içimdeki hasretin dağlıyor yüreğimi
yaşadıklarımız geçiyor gözlerimin önünden
sensizlik ne kadar da zor şeymiş
yanımdayken bilmedim kıymetini
insan kaybettiğinde anlıyormuş sevdiğinin değerini
oysa ben seni yüreğime hapsetmiştim
vaz geçmiştim herşeyden senin için
şimdi senden bana kalan bir kaç mektup
ve yastığımın altında solmuş resmin
kalmadı yaşamın anlamı benim için
sanki geceyle gündüz yer değişti
her yer sensiz sessiz ve karanlık
sarmış hüzün her yanımı
kimseler görmesin diye ağladığımı
sessiz çığlıklarımda boğuluyorum
yalnızlığımı seninle yaşıyorum
gözlerimde ki yaşlar da kurudu akmıyor artık
zaten ağlamaya da yok mecalim
hadi çık gel masal dünyandan
kalmasın benim de düşlerim yarım
senin olmadığın bir dünyada yerim yok
gel sevdam gel aşk pınarım
mutluluğa giden yolda ben de varım ...


Refik
30.09.2014
İstanbul