I.

el
ele
eklenerek
yürüdüğümüz
her sesin üzerinde
adımlarımız "sustu"

sen
beni
kavlince sevdin
kavillice sevişti
gözlerimizin ateşi
yatağında aktı "zaman"

şiir
şehrin gözüne baktı
şakaklarında sokağın
daha çok umut vardı
daha çok ölümden başka

meydanını patladı gün akşamında
ecelin gövdesini bastığı an
ellerinden çok yüreği tetikte
sebeplerini arlandı "insan"

dağın adamı ölümü koydu
yol patladı
dağın adamı
adamlığını utandı
aklını kurtaramadı


II.
haydi cinlen ellerinin arasında
tut kafanın içindekileri
soyun gerçeğin önünde
sor kendini

sor ve cevapla
ölümleri sana söyleyen
yüreğin mi ki
yoksa yokluklarının müsebbibi
bin yılı tenine değdirek yaşadığın
sevmelerin mi

sor ve konuş kendine
ey dağlı adam
seni kendinle kavgalı kılan
etin kemiğin ruhun mu ki

III.
susma
sustuğun her an ölüyorsun
ölümün kör bir "sus" oluyor
ve yok oluyorsun...