Buz kesiği kelimeler
çıkası yok dudağımdan

yorgunum
Bir ömür kadar
Ondandır bu kadar kimsesiz kalışlarım ...














Her dalı sahiplenen yuvasız kuşlar gibi
Göçü kaderim bilip yanına gelsem keşke
Bu dünyada bir meczup, avare başlar gibi
Kim olduğum unutup yoluna düşsem keşke



Avuç avuç içerek deli dolu çayları
Gönlüm sana gerildi, koptu bütün yayları
Ne günleri takarım ne insafsız ayları
Düşüp fotoğrafına busende pişsem keşke



Bir illetli gibiyim, değdiğim dal üşüyor
Yorgunumda üstelik gücüm hayli düşüyor
Başa çıkılmaz aşkın en derinde yaşıyor
Uzatsan ellerini sana erişsem keşke




Bir hıçkırık canım var, birde kor yanan kalbim
Yokluğuna isyanım, kader ile bu harbim
Umutlar saklıyorum, görecektir Ya Rabb’im
Tırnağımla yolları canhıraş eşsem keşke









Gülşah Gayret
Tekirdağ







.../