1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1873
Okunma
Dünyadan vaz geçtim...
Atıp kör kuyulara,kırk düğümle,
uzaklaştım...
Yorgunluğumu atıp heybeye,
kaçtım.
Adam akıllı açtım.
Havada soğuktu,
...Ve yağmur yağıyordu toprağa...
Üzerimde yamalı hırka,
birden başlayıp saydım kırka,
adımlarımda saklı yönler,
yürüyorum içimin git dediği yere,
hangisi daha zordu ki...
Varmak mı,kalmak mı?
...Ve yağmurda dinmişti.
Ağırdı besbelli bedenim,
pelte pelte yığılıp düşmemek için,
sınava talip,
ne bir gelen vardı,nede bir giden,
gözlerim kararıyor,nesneler flu,
gök koyu gri,
...Ve havada kararmıştı,kurtlar uluyordu.
Güneş batmıştı çoktan,
alem uykuda,
demlenmişti tüm doğa,
...Ve ben, esrik bir halce,
yürüyordum...
beni bana arkadaş kılıp.
adımlarımın ahenksizliğine kapılıp.
...
Yunus Ça./
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz