Varla yok arası bir durak
Bir mola almak adına
İsmi belirsiz ve ötelenmiş
Sayısız insan ve mefhum
Kimi nüktedan
Kiminde peyda olmuş hüzün
Öylesine bir sızı burkarken için için.

Yerle bir olmuş bir şehir
Tam bir enkaz
Adeta muharebe yeri
Engeller yığılmış önüne
Ne giren ne çıkan belli.
Nihayete erdi gün
Eşliğinde karanlığın
İçin için yakan hüzün.

Gece ve yokluk
Çokken hiç olmak
Çoğul iken tek…
Zamanı geldi çoktan
Artık mantığın devri
Akıl ve us baş rolde
Duygulara ölüm
İşgal altında benlik
Linç edildi acımasızca
Çizildi işte rotası özgürlüğün.

Helalimdi oysa
Haram görüldü ne varsa.
Hazır nazır idam sehpası
Çoktan geldi infaz saati
Son bir hamle
Hadi çekin tabureyi
Sonun başı
Kala kala tek bir darbe

Bitimin mihenk taşı.
Ne varsa can yakan
Ne ihanet ne de yalan
Eğer ki yankı buluyorsa derinden
Bilip bilmeden
Nasıl ve neden.
Üç beş umut kırıntısı miras kalan
Ne ahde vefa ne de neşe
Yüzlerde belli belirsiz bir gülümseme,
O da yitip gitti nihayetinde.

Ne yardan geçmek mümkün
Ne kendinden
Uğrar ara sıra
O vefalı hüsran.
Her bir kelime
Yürekten kopup gelen
Her bir duygu
Esir almışken ruhu
En derinden usul usul.