yakında hiç gök kalmayacak bize
biraz nefes almak için daha yükseğe gittiğinizde
yorgunluğunuzu bir çiçeğe sarılarak dindirebilirsiniz

kabaran ağzının söyleyemedikleri
yan yana yürüyüp yolun sonuna değin
hiç konuşmadan mırıltılar basan göze
hislerimizi değdirdik mi
çokluğun kıyısından dökülen çaresizliğin manevrasında
her anı değişen bir bulut yaşıyor
birleştirici bir ıslaklığa doğru
söylediğimiz şarkı aynı

yağmur gibi susarken adaleti sunmak önemli
eğimlerin hizmeti vadideki aç anneler ve onların çocukları için
yarınlarımız için biriktireceğimiz yeryüzü odalarında
ilk kuraklıkta herkese yetecek kadar suyumuz olmalı

solgun yapraklara güneş çubukları iletilmeli
gölgeleri budayın
taze sürgünlerin yeni elleri kardeşinin boyunu geçmesin
ulu orman olmak için hep birlikte
sevgilerimizi göğe sürelim

ay ezgileri ile karanlığa dolan yeni düşünce
sınasın her gece kendi renksizliğini
ilk ışıkların boyadığı yer yüzü
devrediyorsa arka yüzünü karanlığa
yüzümüz sabahların telaşı ile yıkanmalı
ki yaralı kalplerin tamir edildiği aydınlığa doğru
uzasın insan soyu.