3
Yorum
8
Beğeni
4,8
Puan
1186
Okunma
her gece
kalp kendini ağlayışlara rehavet gibi salınca
aşk kendini konuşmaz..
miktarı artar karanlığın
göz ucu iliklerinde belirir hayal
yetişmez
belirgin yüzlerin bilinci yeminli anımsayışlara
etme sevgili
ah bilsen nasıl,
şefkat kendi hüznünü avutuyorken
bilinçaltının parmakları yıldız topluyor
debeleniyor gökyüzü,
uyutmamak için karanlığın gözlerini
ben ayın gölgesindeyim,
ama/söyleyecek sesler sustu
kayıtsız kaldı içselliğim
ki,
düş salıncakları
kalem efkarları gibi ruhuma diziliyorken
bir yanım sendin
diğer yanım özlem..
....
5.0
92% (12)
3.0
8% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz