peltelenen beyninle
yan gelip yattın
oysa;
tek bir ak saç yoktu ruhumda



ahzân..!



_çırılçıplak bu sesler ne
yüzüme, gözüme, boğazıma
kan gibi yayılan?


_ahzenli yüreğim âcizî



dökülüp yükselir birden gökyüzü
doğrudur yıldırımın düştüğü
karanlıktı o sıralar

sonu gelmeyen sessizlik kapladı ortalığı
sus diyen olmaz artık
eski yaralar acır soğuklarda
nasıl alınıp satıldığını gördüm
vicdan pazarında

bir acının düğümüne bağlı
kanat çırpmalardan yoksun
yakınmalarıyla yüklü
dört bir yana yayar kendimi
dökülürüm içime


düşsün günışığına gölgem


ahzân..!



uzat yeşil bir ışık dalı bana
ağarmış saçlarımı başkaları görüyor şimdi
ya da
git çeşmelerin akışına

eski silinmiş patikaları bulurdum da
rüzgârda kimdir toplayan özgürlüğü?
bahçelere kilit vuran kim bugün?

ağlıyor şimdi uçup giden bulutlar
belki de ölümsüz kılan unutuluşla




ahzân..!




o yitik yıldız aydınlatır gecemi
git ahzân..!

...























( âcizî/ acizlik
ahzân/ hüzünlü )