yaraya konaklamış sızının
bıkmasını isteyensin…
-nafilesi-



postunu hayallere örten karmaşa
cevapsız gülümserken ferahlığa
göğüstedir kuşlara heveslenen o taş
sorulmaz… nasıl ağır.



eller saklayamaz yüzü
‘ yeni günleri aynı olacak‘
ya çıksın göz gizlendiği yerden
‘varsın tanınsın’
ya da tamamlasın görevi
unutup itirazı.



bekleme ey
dize dize söylenmez iç kelimeler
sus’lar titiz
susulmayanlar pasaklı
deme ‘inanmam’
bi duyabilsen olana
kusursuzluğu.

dur desin -şimdi- sabır
dur
bu bağrı dolu bir türküdür
günü gelecektir oy’lu havalara el çırpışların
mendil sallayışların…ayaklandığın.

sesin bile olur -kahkahana- şenlendiğin
hafifler heveslerin
titremez heyecanın
da
vakit şimdi
sıradaki duanın sahibinde
-başka darlıkta-


bekle sen.