Bir gün seninle bir kapıdan çıkıp gittik.
Gözlerini aldım avuçlarımın içine
Ve edilmemiş ne kadar dua varsa bugüne kadar ettim kendi kendime.
İstedim ki - sen ve ben bir gün elbet bambaşka bir kapının eşiğinden ölüme gideriz. Ama sen benimle oraya bile gelmedin.

Elimde bir rakı şişesi...
Kadın olmak zor zanaat, bilemezsin...
Bir meyhane köşesinde bıraktım kendimi
Kendimi bulan polis nezarete boylattı ömrümü, yani sen bile beni bu kör karanlıkta bitiremezsin.

Bak aylardan Eylül...
Acılar böyle zamanlarda bastırır sağanak gibi...
Hani diyorum giderken aldıklarının bir kısmını bıraksaydın geri de
Bende damar yollarıma koşmazdım böylelikle...

Bak diyorum aylardan Eylül
Böyle zamanlarda kıt kanaat geçinir sensiz kalmış bir şehir!
Hani diyorum gelirken gittiğin kadar hızlı olsan
Bende trenlerin üzerinden atlamazdım tam da seni bana getirdiği yerden kesilen rayların üzerine...

Hem bir kapıdan geçmiştik o gece seninle
Adam olmak zor zanaat böyle günlerde
Çünkü bir eylül kusar ömür ömrüme
Ve sen gelmediğin kadar acımasızsın güzüme günüme gülmeye aç kalmış yüzüme.

Hani diyorum ki gelsen de
Bir insan başka bir insan kalbi yüzünden
Kendi ömründen müebbet yemese...
Ama bilirim ki gelmezsin...

Çünkü sen o gece geçip gittiğimiz kapının önünde
Çıkarıp ayakkabılarını
Yalın ayak gittin başka bir yalnızlığın evine...

Şimdi sonbahar son kez eylülü doğurur içimde
Ve adın bir katilin cinayet mahallinde unuttuğu bir silah pişmanlığı gibi sonradan vurur durur gece gündüz yüreğime!

ETB•