küçücük bir çocukken terk etmişti evini
yurdunu yuvasını

memleketini

kahır etmek yıllarca küsmek

köyüne memleketine yurduna yuvasına

çekmek sinesinde acıyı içine tütün çeker gibi
dumanında kavrularak

kanser eder adamı be
iliklerine kadar işler keder

insanın her zerresine

nasıl bir kahırdır nasıl bir hesap sormaktır

yıllar yıllar sonra

kesişmesi yolları

nasıl bir kum saati

ayarlamasıdır

bir buluşma

sanki

hesaplaşma kıyasıya

bir köy mezarlığında

sahi

kaçabilir mi insan vicdanından

kara bir yılan gibi taşırsın koynunda

yavaş yavaş sokar

yavaş yavaş ölürsün zehrinden

sen gidersin

o hiç gitmemiştir hep koyun koyuna
yaşamışsındır koskoca bir ömrü

zehiri eme eme

ananın ak sütü gibi
değil elbette

ağırdır kul hakkı
ölmek bile değildir kurtuluş

bilemedin bir
değil üç gün
belki beş gün
ama bir gün

elbet geleceğini ardından
bile bile

ölüp kaçıp gitmek öteki aleme

kurtulmuş gibi sanıvermek

yani oyun oynamak gibidir vicdanın sesinden kaçmak

öyle kolay değildir kul hakkı

yakana yapışır
boynuna dolanır yılan gibi

mezarında bile
bulur seni

sokar enseni