ACIAh Argêş ArÎ ‘m Yetmez mi yaşamın son noktasın da durmak Bu kadar. Sancılı bir doğuşun hüznünü bırakmak Göz atmak yetmez mı Ölümün soğuk düşüne. ArÎ bir gülüş bırakmak varkene güneşe Koşup el sallamadan bizlere Gitmek olurmu böyle Hani su yanar Güneş öşür Mevsimler değişir ya çocukların avuçlarında. Bakma sen Argêş ArÎ’m Yarım soluduğun nefesle Yüreği de olabilirsin bu koca dünyanın Kararsız yeşillin parlaklığını Çizeceğim sana Üşüyen bir yıldızın yanlızlığını. Hikayeni sakla derim şimdiden Bir kulaç daha at Uzaklaş Yanılgılar da parlar bazen Mevsimler doğmadan solmaz Ölüm utanır çocukların gülüşünde Hadi gülümse…. Ş.Tekin |