sen olmadan
düşlerime dökülen zaman tanımsız
yapraklara düşen çiğ tanesi kadar ıslak
eflake bir yangın sanki
maviliği alınmiş
o derin acıların gömüttü yüreğim

sen olmadan
gecenin rengi daha ağır
daha katran karası çöker
ruhuma sinen yalnızlığın
alışamadım başka aşklara
ölüme zulaladım hislerimi
demli gecelerimde
aşk baharların kutsadığı
kırlangıç ötüşü şarkılar okudum
sensizliğime

sen olmadan
gecenin koynunda duran yıldızlar doldurmuyor avuçlarımı
her parıltı hüzün bağlıyor
yasaklı aşk söylenceleri siliniyor ruhumda
dudaklarımdaki sevgi sözcükleri tükeniyor
melodisini yitirmiş şimal ruzgarların savurduğu
kuru yapraklar kadar yalnız
kışa bırakılan yılkı atları gibi
tükenır ruhum,
tükenır sen olmadan bıharsız.

oysa bilirim
tüm yasaklı aşklar zamana ayarlı
zamanın içinde yitip gider
bir tek rengini bırakır,kokusunu ruhlarımızda...
bense;yalnızlığıma yazdım
çocukluk aşkımı
gecelerime
ve bitmez mahpusluğuma...

Şevket tekin