Çocuktum, sokak ortasında kalmıştım, hiçbir zaman saçlarım kurumamış,
Yağan her yağmurda ıslanmıştım,
Hep birinde bahar olmak istemiş, fakat sonbaharı bile değil,
Zemheriyi ,kara kışı yaşamış,yaşatmıştım...
Fırtınamı dindirmiş,gök kuşağını bağlamıştın karşıma çıkmalarında...
Gülüşün ısıtmıştı ıslanan yanlarımı,
Ve bir lokma ekmek misali bastırmıştım sana olan açlığımda, boynumda bıraktığın nefesini...
Dedim ya çocuktum işte,
Boyumdan büyüktü ettiğim sözlerim,
Boyumdan da büyüktü sevmelerim ha...
Öyle kocamandı işte.
Ne olduysa oluvermiş,
Gitmez sandığım sen, çoktan gitmiştin,
Terkedişinle büyümüştüm aslında...
Kocaman adam olmuştum, görüyor musun bak,
Sahi, ben adam olmak istememiştim ki,
Ben, sadece sen yanımda ol istemiştim..
Adam nasılsa olunurdu ama sen başkaydın işte.
İlk yediğim tokattın gerçekte,meşe oynadığımda, bilyelerimi ilk kaybedişim.
Bir daha oyun oynamayışımdın sen bana.
Çocuktum,mahalle maçlarında oyuna alınmayan,
Yerden mutluluk toplayan,
Hoplayıp,zıplayan, semtin küçük adamıydım.
Bir sen eksiktin çocukluğumda,
Büyüdüm bir sen eksiksin hala..
Çocuktum,sokak ortasında kalmıştım ve sen yanımda yoktun...

Çağlar Öcal