Bugün sen yoksun ya,
Bütün rüzgarlar tarumar,
Yapraklar sus pus,
İklimler sonbahar.
Sonbahar dedimse Eylül değil,
Soğuk bir Kasım,
Her yer kaskatı kesilmiş.
Tıpkı küsen gözlerin gibi,
Ne yana çevirsem başımı,
Benden çok uzaktalar.
Üstelik epeyce üşüyorum,
Çaresizim seni görmek istiyorum.
İsteksizce yanağımı cama dayıyorum,
Savaş yorgunu ülkeler gibi sokaklar.
Her şey gönülsüz hareket ediyor,
Uzaktan inşaat işçilerinin sesi,
Dalmışlığımı yırtıp geçiyor.
Sonra yine sen,
Bakışlarım arasında eriyip giden,
Bir gün olsun doyamadığım sen,
Hayalin kayıp gidiyor penceremden.
Bir kuşun hafiften kanat çırpışı,
Buz tutmuş telefon tellerinden.
Bakıyorum ağzından bir ekmek kırıntısı,
Kimbilir hangi yavrunun beklentisi.
Uzaklardan bir kadın uzun ve tedirgin,
Senmisin diye daha bir yapışıyorum cama.
Ama adımları patavatsız, yürüyüşü kaba.
Demekki sen değilsin.
Yoruldum artık,
Yine gelmeyeceksin.