eskitilen benim oysa ........bir değil milyon, milyar kere yankılandı bu dize beynimin en ücra kıvrımlarında

doğmamış çocuklar şimdi öldü gördün mü şair, doğmuşlar yaşlandı, gök karaydı daha bir karardı karardı bir gül döndü avuçlarında yola yola yapraklarını somdan bir har düştü şimdi şu an dizenin kanat çırptığı zemheri zamanından ...çok kötüsün şiir çok kötü


eskitilen şu an okurundu aslında daha fazla aynasında bir şiirin karşısında bakarken gözlerimin neminden de sen suçlusun....kalk ayağa ...!


bir eşya duydun mu sesini şu soğuk ekranın gözlerine çakılmış bir tek dizesinden...bir tek dizesinden yıllar peşkeş çektiği acılarıyla kahkaha da şu an... sessiz eskimişliğine eşlik gözyaşıyla


sımsıcak sesiyle öylesine doğal ve sıcaktı ki...koru avuçlamış kadar oldu kalp...



Tebrik ve saygıyla