çürümenin kösnül kokusuyla
şimdiden mumyalanmış gövde
ben ise ölümün gövdesi yerine
yalnızca aşk ile dönerim evime


y a l a n


aşktan başka karanlığı olmayan
çamurlara bulanmış bir kuş gibi
açamıyorum kanatlarımı


bu nasıl azâp
nasıl âsıf


düş gücünün gizleri
koşullara sığmayan can
gel kurtar beni


göğün gözleri gibi
göz çıkaran düşlerim
umutlarım var benim


ezgideki yerimi haykırıyorum
sen yaşa ey umut!
kim der ki toprak aldı sinesine seni


bu nasıl adem-i müsâvât
nasıl âfât


dingin bir sabah vakti
nen varsa kutsal kirletildi
çizildi yüreğime savaş bölgeleri


bu nasıl âğraz
nasıl adem


rüzgâr getirdi bana adını
ödünç aldım kanatlarımı
düşüp ölürsem yaşıyorum
sağ kalırsam ölmeye gidiyorum


dua etmesinide bilirim


meselâ;
yağmura tutulmuş kuşları kurularım
sahil boyunca unutulmuş harfleri toplarım
sonra sözler kurup türkü yakarım
özgürlük rüzgârlarına...


bu nasıl aşk
nasıl dem

...








"asıf: şiddetli rüzgar fırtına
adem-i müsâvât: eşitsizlik
âfât: felaket
âğraz: arzu amaç
adem: yokluk"