Gülmek bu kadar yakışıyorsa yüzüne
Kim bilir sevmek nasıl da yakışır yüreğine…

/-/-/-/-/-/ /-/-/-/-/-/ /-/-/-/-/-/


Durduk yere ve nedensiz
Ben senin gülüşünü sevdim senden habersiz
İçimde büyür hasretim, yalnız ve kimsesiz
Çaresiz bir gül açar sinemde
Tomurcuklarından kan damlar
Senin için atan kalpten haberin var mı yar
Hayat zaten tarumar, şiirlerimse sebepsiz…

Aşkı giysem bedenime, bir numara büyük gelir
Ayrılık istesem, hayallerim sızlar
Ve ruhumu iğnelerken yaşanan hatıralar
Gözlerimden sel akar, bedenim irkilir
Vuslatı hiç sorma zaten
O imkânsızın şekil almış hali gibidir…

Senden ne bekliyorum ben de bilmiyorum
Ne ipek saçlarını okşamayı
Ne gül tenine doyasıya sarılmayı
Ne de öpüp koklamayı
Hiç ama hiç birini istemiyorum
Belki kelimelerim sebepsiz ve anlamsız ama
Ben senin sadece gülüşünü seviyorum
Ve yüreğindeki sevdanı merak ediyorum…