Sen şimdi...
Sabah mahmurluğunla ne güzelsindir.
Darmadağınık saçların ne hoştur.
Endamınla ceylan gibi sekersin odadan koridora.
Sabah kahvaltısını yine hafif geçiştirirsin.
Yine kırmızı giyinirsin...en sevdiğin renk.

Sen şimdi...
O tatlı dilinle yine kendini dinletirsin.
Bilirim, sohbeti iyi bilirsin.
Bir de didişmeyi.

Hani bana bir iş teklifi vardı yurtdışında,
İki yıl süreli, ücreti iyi,üç ayda bir izinli.
Hani bir tartışma sonrası, denk gelmişti.
Evet dedim.
.....
Halt ettim.
Şİmdi sen orda, ben Moskova ’da.

İki ay oldu, bende bir özlem, sorma gitsin.
Keşke dur deseydin, gitme deseydin,
Sırtını dönüp, gidersen git dedin.
Sen şimdi, iyi mi ettin.
Sanma, bir suçlu aradığım yok,
Sadece kaderin bir cilvesi bu.
Bir şey farkettim.
Uzun uzun konuşuyoruz.
Hiç kavga etmiyoruz.
Bu ayrılık bizi yakınlaştırdı galiba.
Eski hırçınlıkların yok gibi.
Sen şimdi özlemişsindir, biliyorum.
Sesin titriyor, hissediyorum.

Şurda ne kaldı, bir ay, dönüyorum,
Kimseye söylemedim.
Moskova’yı terk ediyorum.
......
Ben seni çok seviyorum.

(2008)

Ayhan Kibar