Gelişin hiç zorlamadı beni..
Hiç beklemedim seni.
Aniden çıkıverdin,
Bir anda girdin dünyama.
Ekmek oldun, su oldun,
Uyku oldun, çoşku oldun,
Meğer ne boşmuşum, senle doldum.

Gidişini... hiç sevmedim.
Ben istemedim.
Ben zaten oldum olası,
Gidişleri hiç sevmedim.

Ben... gidişini hiç istemedim.
Gözlerini kaçırarak, ya da
İçi acımış gibi yapmacıklı,
Hiç bir şey olmamış gibi,
Hiç bir şey yaşanmamış gibi,
.....
İki yabancı gibi,
Ayrılmayı hiç beceremedim.
Hiç...sevmedim.
Bilmezsin, ben ağlamayı,
Hiç bilmedim, beceremedim.
O yüzden gülümsedim yüzüne,
O yüzden el salladım ardından.
O yüzden sildim herşeyi bir anda,
O yüzden sana hiç bir şey,
Hissettirmedim.
.........
Şimdi hıçkırıklarla boğuluyorum,
Bardaktan boşanırcasına..
Ben ağlamayı bilmezdim,
Sen hıçkırmayı öğrettin.
Ben...gidişini hiç istemedim.

(2009)

Ayhan Kibar