Nice sürdü bu gidişin...
Dönmeyişin...
Kaç bahar geçti üzerinden,
Kaç bahar...
Kaç hazan döndü seferinden,
Kaç filiz açtı yeniden.
Kaç gönül yitirdi hayat ipini,
Kaç biçare ardında virane.

Nice sürdü dönmeyişin...
Göz çukurlarım çoktan kurudu.
Susuzluğum kavurmakta bedenimi.
Açlık mı.... Hissetmiyorum.
Açlığım yok sana da...
Sadece tiz bir çığlığın var,
Kulaklarımda...
’Döneceğim’ deyip el sallarken uzakta.
...............
Sesin nasıldı, ya bakışın...
Ya yüzün, gülüşün...
Gülümseyişin...
Geçen seni sordular da birden,
Adın neydi, unuttum.

Nice sürdü yitişin...
İnce hastalık misali bendeki bitişin.
Deseler ki, çıktı geldi, seni bekliyormuş.
Deseler ki, seni çok özlemiş, çok seviyormuş.
Deseler ki, yılların özlemini bir anda bitiriyormuş,
...............
Boş ver unut herşeyi...
Ben bıraktığın ben değilim.
Yok sana bir kırgınlığım...
................
Ben bitiğim...
Ben yitiğim...
Beni diriltmeye yok ki,
gücüm,
Seni yeniden sevebileyim.

(2008)

Ayhan Kibar