Küçüktüm o zamanlar,bir komşumuz var idi,
Adı Hilmi amcaydı,yalan ona ar idi.

Eşi vefat etmişti,yaşardı yalnız kendi,
Bırakmış yaşlanınca,emekli öğretmendi.

Şimdi olan biteni,diyeyim sırasıyla,
Birikim yapmış kendi,emekli parasıyla.

Dostlarına danışmış,ne yapsam bu parayı ?
Canımdan can gidiyor,öder iken kirayı.

Demişler ki a Hilmi,satılık ev bulsana,
Kiralarda solmayıp,öz yuvanda gülsene.

Bizimkide atlamış,çok güzel söylediniz,
Güzel dostlarsınız siz,bunu iyi dediniz.

Ve birisi konuşmuş,çarçabuk akıl vermiş,
Yapacağı plana,orada şekil vermiş.

Demiş düşünme Hilmi,benim bir tanıdık var,
Hem bir evin olacak, hem de edeceksin kar.

Şİmdi iyi dinleyin,etmiyorum lâtife,
Bizimki ikna olup,girmiş kooperatife.

Artık demiş dostlarım, şanıma şan katarım,
Neresi serin ise,ben orada yatarım.

Çok iyi akıl ettim,bu işlere girmeyi,
Şimdi çektim turna’nın,gözüne ben sürmeyi.


Ay olmuş,yıl olmuş,hiç kimse görülmemiş,
Bir kazma vurulup ta,bir tuğla örülmemiş.

Bir haber duyulmuş ki,adamlar talan cıymış,
İnsanları kandıran,sahtekar yalancıymış.

Polisler yakalamış, fakat mahkeme salmış,
Hilmi amca kahvede,öyle yığılıp kalmış.

Elinde hiç kalmamış,para gitmiş pul gitmiş,
Ayakta ayakkabı,ustündeki çul gitmiş.

Şimdi size derim ki,ey haram süt emmişler,
Dürüstlüğü,ahlakı bir çukura gömmüşler,

Hangi aklı kısalar,insanlık arar sizden ?
Yediğiniz haramı,O Allah sorar sizden.

Erdal Sarıgöz
04-09-2014