Tasalanıp durma, Mevlân’ın sana,
Kızdığı gün gelir yaşar görürsün,
Hiç bitmeyecekmiş gelir insana,
Bozduğu gün gelir yaşar görürsün.

Dünyada aldığın sadece nasip,
Sen yine yama yap, yamadan kesip,
Belki bu zorluğun rüzgarla esip,
Tozduğu gün gelir yaşar görürsün.

Türlü türlü işler olsa başında,
Helal lokma gerek, ekmek aşında,
Gariban adının mezar taşında,
Yazdığı gün gelir yaşar görürsün.

Allah ister ise çöl eder gölü,
Bir anda lal eder konuşan dili,
Karıncanın bile kocaman fili,
Ezdiği gün gelir yaşar görürsün.

Olmasa da elin bal ile yağda,
Yaşamak mucize! gelinen çağda,
Gönlünün derdini çiçekli bağda,
Çözdüğü gün gelir yaşar görürsün.

Sebeplenen olur akan kanından,
Daima ırak dur zalim yanından,
Zalimin de bir gün kendi canından,
Bezdiği gün gelir yaşar görürsün.

Kibrini denk gören, güneşle/ay’la,
Selâmeti arar mum ışığıyla
Kendi mezarını çay kaşığıyla,
Kazdığı gün gelir yaşar görürsün.

Zulmedenin bile kendine kızıp,
Aldığı ahları boynuna dizip,
Çıplak ayak ile kaldırım ezip,
Gezdiği gün gelir yaşar görürsün.

Yerle yeksan olur mekanı şahın,
Hiç kimsede kalmaz,gariban ah’ın,
Üzeni de bir gün yüce Allah’ın,
Üzdüğü gün gelir yaşar görürsün.

Nefsine uyup da aşma kastını,
İyi seç her daim eşin dostunu,
En güvendiğinin bile postunu,
Çizdiği gün gelir yaşar görürsün.

Erdal SARIGÖZ
7-Ağustos-2021
İSTANBUL