2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1535
Okunma
sen sen diye inilerken kalbim
yorganıma bir yaş düşmüş
utanıyor gözlerim..
( senin kalbinin inleyişi yankılandı yeğen..)
ne olur biraz sussana kalbim
her derin iç çekişte yutkunuyorum hicranımı
hep derin ve hep kırılgan bir kız çocuğuna öykünmekteyim
vakit asla tamam olmayacakken
ve yakınken gideceğim
yabancı ve çok ütopik bilinmezlere
nerden çıktı bu inilti..
yaşıyorsam biliyorumdur elbet
yamalı bir pijama ölür önce
ve eylülün alnına yapışan kıvırcık saçları
ve sen kimliksiz her kız çocuğunun acısını ilk önce hisseden kalbim
sen öleceksin en önce
kalbim ağlamıyorum inan
çocukları sevsem gözlerim düşecek göklerden biliyorum
ve bilmek kanatıyor her bir şeyi
keşke bu belalı ömür erken bitse
ve yansa saçlarım kalbim gibi
çaresizlik zaman kadar ağır ve sahi zaman dediğim nedir ki...
5.0
100% (12)
Cevap Yaz