_____________Ötem’iz dedik ona, ötesiz bir suskunluğa boğdu bizi.
_____________Şimdi; isteyen istediği yere gitsindi:

ama hatırlasındı;
bir zamanlar saçlarının amber kokusunu
rüzgara hibe eden esmer çocuğu
ki zaten unutulmaz bir isyan hikayesidir
içinde saklı bin himalayla
büyüterek bir umudu kızıl nehirlerde
dua dolu avuçlarıyla
hâki ile yeşilin tam ortasında

ama hatırlasındı;
salıncakları ve yanık lastik kokusunu
ölü kuşlar kadar sevimli bir kasabanın
maviye çalınca zaman
-yüreğindeki bir adamın-
bir kadının siyahına nasıl sarıldığını

izbe otel odalarında pütürlü tene düşerken
göz yaşı eğricikleri
annesinin dizlerini nasıl dövdüğünü
şehrin ana arterlerinde
nasıl devindiğini zulmün
unutmasın dı rabbinin destanlarını
cizrede cudide yani kürdistanda
tek silahıydı çünkü duası

üstü yanık dumanlarla tüterken kasaba
görülen geleceği
düşülen uçurumu
avuçların bir taş boşluğuna dönüştüğü
çocukların ve savaşın tam ortasında
" on evladım daha olsa, hepsi vatana olsun feda"
dediğinde yüreği yaralı bir ana..

ruhum barikatlar ardında çıplak kalınca
unutmasındı cemeratta beyaz giyineni
hiradan inip kubada topukları kanayanı
sevri ankebutu ve çöle yenilen sürakayı
bütün taşların devlete
yakarıların da Allah’a atılması gerektiğini
hatırlasındı..

sonra hemen unutsundu..