Sen ey gururlu insan sözde dağlar yaratan,
Neler oluyor sana gün günü eriyorsun...!
Dost hançeri vurupta düşmanımı aratan,
O içli sözler ile beni mi yeriyorsun ...!


Ne ki Karadeniz de gemilerin mi battı,
Koyup gittiklerinin bir bir ahı mı tuttu,
Yoksa vicdan azabın artık cana mı yetti,
Acı çekiyor gibi kıvranıp duruyorsun...!


Belki ayağın kayıp düştün vicdan közüne,
Ben insanım hatanı daha vurmam yüzüne ,
Ama bundan sonrada inanmam hiç sözüne,
Telafisi yok bunun kendini yoruyorsun...!


Bir söz için canımı yollarına koyandım,
Belki bir gün tesadüf gelir dedim dayandım,
O anlar bir kâbustu rüya dedim uyandım,
Bitti senle hesabım sen neyi soruyorsun...!


Bak artık Badı saba hiç seni özlemiyor,
Sana vefasız deyip yolunu gözlemiyor,
Hüzünlü bakışların ızdırap gizlemiyor,
Su almış gemi gibi karaya vuruyorsun...!





Hüzün Bulutu






...